زنان بومی آمریکا در ایالات متحده بحران خشونت و سوء استفاده جنسی را تجربه می کنند. درک خشونت مستلزم اذعان به ریشه های استعماری این بحران است.
در مقاله ای که امروز در شماره فوریه/مارس 2023 منتشر شد مجله مترقیرابین وایات، پروفسور بازنشسته در دپارتمان علوم بهداشت محیطی دانشکده میلمن کلمبیا، تأکید می کند که خشونت علیه زنان بومی آمریکا یک بحران بهداشت عمومی است: بیش از نیمی از آنها در طول زندگی خود خشونت جنسی را تجربه می کنند و از هر سه نفر یک نفر مورد تجاوز جنسی قرار می گیرد. بین 86 تا 96 درصد از سوء استفاده جنسی از زنان بومی توسط مجرمان غیر بومی انجام می شود که به ندرت به دست عدالت سپرده می شوند.
این خشونت ریشه در تاریخ استعماری دارد، که از سفر 1492 کلمب شروع شد. وایات می نویسد که قبل از آن زمان، زنان بومی آمریکا در زندگی قبیله ای محترم و مهم بودند. خشونت علیه زنان نادر بود و قبایل معمولاً برابری طلب بودند. به گفته وایات، «رهبری به عنوان یک مسئولیت مشترک در نظر گرفته می شد،» زنان نقش فعالی در روند سیاسی داشتند و گهگاه به رؤسای قبایل تبدیل می شدند.
با این حال، در طول استعمار اروپا، خشونت علیه زنان بومی به عنصر اصلی استراتژی استعماری برای تسخیر و نسل کشی تبدیل شد. وایات خاطرنشان می کند که زنان به دلیل توانایی آنها در حفظ قبایل از طریق فرزندآوری هدف قرار گرفتند. تا سال 1900، تنها حدود 250000 بومیان آمریکایی هنوز در ایالات متحده زنده بودند، که نسبت به جمعیت قبل از 1942 که میلیون ها نفر تخمین زده می شد، کاهش قابل توجهی داشت. در حالی که گسترش بیماری‌های اروپایی نقش عمده‌ای در این از دست دادن جمعیت داشت، تمرکز استعماری بر نابودی قبایل، از جمله کشتار بی‌امان زنان بومی، و همچنین از بین بردن منابع غذایی، گرسنگی و فقر، همگی در این امر نقش داشتند.
در نهایت، میراث استعماری خشونت، زخم های عمیقی را در جوامع بومی آمریکا بر جای گذاشته است، و سطوح بالای سوء استفاده جنسی و خشونت علیه زنان بومی امروز را عادی کرده و به آن دامن می زند. به گفته وایات، زنان بومی هنوز هم وحشیگری استعمار را تجربه می کنند. بی‌وجدان، اکثر آمریکایی‌ها اطلاعات کمی از این تاریخ دارند. وایات می گوید: «این باید تغییر کند. «جامعه باید به طور گسترده تاریخ شهرک نشینی-استعماری خشونت و نسل کشی را بپذیرد. احترام سنتی، صلابت، انعطاف پذیری و نقش پرورشی زنان بومی باید به رسمیت شناخته شود و مورد تکریم قرار گیرد.»
تحقیقات قبلی توسط Whyatt بر اثرات قرار گرفتن در معرض محیط در دوران بارداری و اوایل کودکی متمرکز بود. او به‌عنوان معاون مرکز بهداشت محیطی کودکان کلمبیا (CCCEH)، اثرات قرار گرفتن در معرض آفت‌کش‌ها و مختل‌کننده‌های غدد درون ریز قبل از تولد را بر نتایج تولد و رشد شناختی و رفتاری کودک در گروه تولد طولی CCCEH بررسی کرد. او در حال حاضر ساکن غیر بومی منطقه فلت هد رزرواسیون قبایل کنفدراسیون سالیش و کوتنای (CSKT) در مونتانا است و عضو گروه کاری افراد بومی مفقود و کشته شده CSKT و همچنین عضو هیئت مدیره حقوق بشر Flathead Reservation است. ائتلاف
وایات می گوید که پس از نقل مکان به رزرواسیون فلت هد در سال 2019 نگران شد و شروع به تحقیق در مورد بحران زنان بومی مفقود و کشته شده کرد. او مقاله را با تشویق الی باندی، یک زن شورای قبیله ای CSKT و رئیس گروه ویژه افراد بومی گمشده مونتانا نوشت.
وایات می‌گوید: «من درگیر این بحران شدم زیرا می‌بینم که آسیب‌هایی که امروز برای زنان بومی در سراسر ایالات متحده ایجاد می‌کند. آنها هزاران نفر ناپدید می شوند، با نرخ هایی چند برابر میانگین کشوری به قتل می رسند و سطوح غیرقابل تحمل سوء استفاده جنسی را تجربه می کنند. در برخی موارد، زنان بومی می گویند که حتی یک زن را نمی شناسند که مورد تجاوز جنسی قرار نگرفته باشد. در نتیجه، آنها به دختران خود می گویند که در صورت تجاوز – نه در صورت تجاوز – چه کاری انجام دهند. نگران‌کننده‌تر، اکثریت قریب به اتفاق عاملان غیربومی هستند. این یک موضوع ویرانگر بهداشت عمومی است که باید به طور گسترده شناخته شود و به آن پرداخته شود.»