اثرات موجی همه‌گیری COVID-19 در مراقبت‌های بهداشتی گسترده است. بسیاری از مردم درمان‌های کنونی خود را برای سرطان، غربالگری‌های معمول و سایر نیازهای مراقبت‌های بهداشتی متوقف کرده‌اند یا به‌طور کامل آن‌ها را قطع کرده‌اند.
یک مطالعه جدید نشان می‌دهد که بیماران سیاهپوست و اسپانیایی تبار که قبلاً بار نامتناسبی از پیامدهای بد سرطان را به دوش می‌کشند و به شدت تحت تأثیر COVID-19 قرار گرفته‌اند، از تأخیر یا قطع درمان بیشتر رنج می‌برند که می‌تواند منجر به گسترش نابرابری‌های موجود در سرطان شود. اهميت دادن.
این مطالعه اخیرا در JAMA Network Open منتشر شده است.
آدانا لانوس، نویسنده ارشد این مطالعه، دکترا، MPH، یکی از اعضای این مطالعه می‌گوید: «تأخیر در درمان سرطان مرتبط با بیماری همه‌گیر کووید-۱۹ – به‌ویژه تأخیر در درمان دارویی – احتمالاً به تشدید نابرابری در بقای سرطان در میان گروه‌هایی که قبلاً نسبت به نتایج ضعیف‌تر آسیب‌پذیر هستند، کمک می‌کند.» مرکز جامع سرطان هربرت ایروینگ (HICCC) در مرکز پزشکی ایروینگ دانشگاه نیویورک-پرسبیتریان/کلمبیا (CUIMC) و استادیار اپیدمیولوژی در دانشکده بهداشت عمومی میلمن.
دکتر Llanos یک اپیدمیولوژیست سرطان و محقق نابرابری است. کار او به موضوعات تعیین‌کننده‌های مولکولی و اجتماعی سلامت و نقش حیاتی مکانیسم‌های زیست‌شناسی اجتماعی در چشم‌انداز نابرابری‌های مداوم مراقبت‌های بهداشتی نژادی و قومی می‌پردازد.
ما فرض کردیم که به دلیل همه‌گیری COVID-19، تأثیرات آشکاری بر مراقبت از سرطان وجود خواهد داشت که ممکن است در میان افراد متعلق به گروه‌های نژادی و قومیتی و به حاشیه رانده‌شده قابل توجه‌تر باشد. این اساساً همان چیزی است که ما در تجزیه و تحلیل داده های بررسی ASCO در مورد کووید-19 در انکولوژی (رجیستری ASCO) دریافتیم.
مطالعه جدید گروهی متشکل از 4768 بیمار مبتلا به سرطان و تشخیص کووید-19 را مورد بررسی قرار داد و دریافت که در مقایسه با همتایان سفیدپوست خود، بیماران سیاهپوست 35 درصد بیشتر احتمال دارد که درمان سرطان را به تاخیر بیاندازند یا درمان را قطع کنند و بیماران اسپانیایی تبار 14 درصد بودند. احتمال انجام این کار بیشتر است. افراد سیاهپوست و اسپانیایی تبار حداقل 14 روز تاخیر بیشتری در درمان سرطان داشتند. درمان‌های سرطانی که به تعویق افتاد یا انجام نشد شامل جراحی، درمان مبتنی بر دارو یا رادیوتراپی بود.
یافته‌ها نشان می‌دهد که مکان و منطقه تعیین‌کننده‌های اجتماعی سلامت، مانند نسبت ساکنان بدون بیمه درمانی، با تحصیلات دبیرستانی یا متوسط درآمد خانوار پایین‌تر، با افرادی مرتبط است که احتمال تأخیر یا قطع درمان بیشتر است. به گفته محققان، نتایج بر این ایده تاکید می‌کند که ساکنان مناطق محروم از نظر اقتصادی-اجتماعی، مستقل از عوامل سطح فردی مرتبط با این پیامدها، احتمالاً اشکال مختلفی از نابرابری‌های بهداشتی را تجربه می‌کنند.
دکتر Llanos می‌گوید: «متاسفانه، هنوز نمی‌توان تأثیر کامل مراقبت‌های انکولوژیکی تأخیری که در طول همه‌گیری رخ داد به‌طور کامل تخمین زد، اما درک تأثیرات گسترده همه‌گیری COVID-19 و تأثیر عوامل اجتماعی تعیین‌کننده سلامت هستند. برای شناسایی فرصت‌ها برای بهبود عملکرد بالینی و توسعه مدل‌های ارائه مراقبت از سرطان برای بهبود نتایج در گروه‌های آسیب‌پذیر حیاتی است.»
این مطالعه همگروهی گذشته‌نگر و مبتنی بر ثبت، از داده‌های ثبت ASCO بیماران دریافت‌کننده مراقبت‌های سرطانی که نتایج آزمایش مثبت برای عفونت SARS-CoV-2 داشتند، استفاده کرد، که از 1 آوریل 2020 (اوج همه‌گیری COVID-19) تا سپتامبر جمع‌آوری شده بود. 26، 2022. این کار با کمک مالی از بنیاد Conquer Cancer Foundation-ASCO حمایت شد.